Karmelietessen verlaten Leopoldsburg

Karmelietessen verlaten Leopoldsburg

Karmelietessen verlaten Leopoldsburg na 88 jaar

De karmelietessen uit Leopoldsburg waren 88 jaar lang een begrip in ‘t Kamp. In 1924 kochten de zusters het klooster onder leiding van priester Eduard Poppe die in 1999 zalig verklaard werd.

Dankzij priester Eduard Poppe en dorpspastoor Rycken kreeg ‘t Kamp de toestemming om in 1924 het karmelietessenklooster te stichten. De zusters trokken zich terug in een armzalig bijgebouw van het klooster. Ze leefden er in zo’n armoede, dat er beslist werd om het huidige monesterium en het bijgebouw op te richten.

Priester Poppe kwam als bakkerszoon uit een socialistische en liberale familie. Zijn vader was een fervent volgeling van priester Daens waardoor hij lang diezelfde ideologie volgde.

Armoede

Maar tijdens zijn broodrondes leerde Eduard Poppe kennismaken met de armoede waarin de mensen moesten leven. Dat was voor hem de doorslag om zelf voor een arm leven te kiezen. Hij sliep op een strozak en at zo sober mogelijk. Om gezondheidsredenen verhuisde Poppe aan het einde van de Tweede Wereldoorlog naar Leopoldsburg.

De zuster leefden een zeer teruggetrokken leven. Hun dag bestond uit zeven maal per dag bidden en het bakken van hosties. Bij elk gebed hoorde je de klokken luiden. Vroeger dachten de dorpelingen dat het luiden van de klokken een alarm was voor hongersnood waardoor de zusters overstelpt werden met eten. Dat misverstand werd na enkele jaren opgehelderd. Ook brachten de huidige dorpspastoren hun gewaden naar de Karmel om herstellingen te laten uitvoeren.

Dorpsfiguren

De laatste jaren werden de regels versoepeld en bestond de kans dat je de karmelietessen tegen het lijf liep in de straten van Leopoldsburg. Ze kregen ook al eens bezoek van zusters uit andere Belgische kloosterordes. Zo kwamen er onlangs nog vijf zusters een bezoekje brengen aan de Leopoldsburgse karmelietessen, maar bij vertrek kregen ze honderd meter verder autopech en moesten ze gedepanneerd worden door omstaanders. Zo’n verhalen deden snel de ronde in ‘t Kamp.

Ondanks dat de zusters nooit buiten mochten, kon je ze wel een soort van dorpsfiguren noemen. Als de carnavalsstoet eraan kwam, liepen dorpelingen met eieren naar de Karmel om te vragen of de zusters wilden bidden voor mooi weer. Maar je was er ook altijd welkom voor een goed gesprek. Je kon ze dan ontmoeten in de spreekkamer, maar wel met een tralies ertussen.

Zaligverklaring

In het weekend van 2 en 3 oktober 1999 zetten de zusters van de Karmel hun deuren open voor het publiek. Ze vierden dat weekend hun 75-jarig bestaan en priester Eduard Poppe werd in Rome zalig verklaard door Paus Johannes Paulus II in het bijzijn van kardinaal Danneels. Dit was voor Leopoldsburg een hoogtepunt uit de geschiedenis omdat Poppe de eerste ‘gewone’ priester was die een zaligverklaring kreeg.

Dat weekend konden kijklustigen één keer eens door de gangen en kamers van de karmelietessen dwalen. Kristine Celen uit Leopoldsburg was erbij. “Iedereen kent het gebouw van de Karmel. Als je Leopoldsburg binnenrijdt, dan is dat gebouw het eerste wat je ziet. Maar veel mensen vroegen zich af hoe het klooster er langs de binnenkant uitzag en hoe de zusters eigenlijk leefden. Ik ben blij dat we de kans gekregen hebben om eens een kijkje te nemen achter de muren van de Karmel.”

Uiteindelijk beslisten de vijf zusters die nog overbleven om te verhuizen naar andere kloosterordes omdat ze de kracht niet meer hadden om het grote klooster te runnen. Met pijn in het hart vertrokken ze eind mei van dit jaar. Het gebouw werd ondertussen verkocht aan een vastgoedkantoor. Wat er met het klooster zal gebeuren, staat nog niet vast.

This article is also available in English